(2010, Lado ABC)
Duet Pauli i Karola dał o sobie głośniej znać podczas kilku festiwali ostatniego lata. Wydana w grudniu debiutancka płyta zamknęła w sobie cały kalejdoskop pogodnych barw, którymi zarażali publiczność. Bajkowe ryciny na pożółkłym tle okładki albumu przywołują skojarzenie czegoś sielskiego sprzed lat. Jest bezpretensjonalnie, melodyjnie, momentami nostalgicznie. Ich siła tkwi w prostocie - wystarczą cymbałki, skrzypce i gitara. Czerpią z miejskiego folku, zgrabnie mieszając go z estetyką country. Pozornie wysokie stężenie optymizmu, osiągnięte prostymi środkami, jest jednak przełamane poważnymi, momentami cierpkimi, angielskimi tekstami: o dorosłości, kruchych relacjach i tęsknotach - za ludźmi, miejscami z czasów dziecinnych. Wypracowany przez muzyków styl to przykład na to, że czasem mniej znaczy więcej. Jest on na polskiej scenie równie unikatowy, co mocno dookreślony. Z tego samego powodu dla niektórych będzie to płyta oszczędnego dawkowania, lecz szkoda nie zażyć jej w ogóle. Marianna Zbyryt
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz